รถอัจฉริยะ

รถอัจฉริยะ

สมาคมวิชาการหุ่นยนต์ไทยร่วมกับภาควิชาเมคาโทรนิคส์ สถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเชีย โดยการสนับสนุนจากบริษัท ซีเกท เทคโนโลยี (ประเทศไทย) จำกัด ขอเชิญผู้ที่สนใจสมัครเข้าร่วมการแข่งขันสร้างรถอัจฉริยะชิงแชมป์ประเทศไทย (Thailand Intelligent Vehicle Challenge) ซึ่งเป็นการแข่งขันพัฒนารถไร้คนขับ ให้วิ่งไปบนเส้นทางที่กำหนดให้ได้ระยะทางไกลที่สุดเร็วที่สุด… ผมเห็นว่าการแข่งขันนี้เป็นบทที่สองของการแข่งขันหุ่นยนต์ในประเทศไทย ทั้งนี้เราคงได้เห็นผลงานการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีที่ได้จากการแข่งขันไปใช้ในชีวิตประจำวันและยานพาหนะสมัยใหม่ได้อย่างชัดเจนขึ้น เรื่องของรถอัจฉริยะนั้นผมได้สัมผัสครั้งแรกเมื่อสิบเก้าปีก่อน ครั้งที่ต้องไปคลุกคลีอยู่กับอาจารย์ผมผู้เป็นนักประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ของสหรัฐอเมริกา ท่านคือ ดร. วิลเลี่ยม วิตเทเคอร์ พวกเราเรียกชื่อเล่นของท่านว่า “เรด” เพราะท่านมีผมสีแดง ความตั้งใจที่สร้าง “NavLab”:รถอัจฉริยะคันแรกของมหาวิทยาลัยคาร์เนกี้เมลลอน เกิดจากแรงบันดาลใจว่าต่อไปในอนาคตเราคงต้องมียานกลอัตโนมัติเหมือนในภาพยนต์เรื่อง “Total Recall” ที่เราเพียงแต่นั่งเฉยๆแล้วรถจะพาเราไปยังเป้าหมายที่เราต้องการ มีการขยายผลพัฒนาไปใช้รถแวน เอสยูวี และรถบัส ปัจจุบันพัฒนาถึง NavLav รุ่น 11 แล้วโดยใช้รถจี๊ป แรงเลอร์ สปอร์ต มีการติดตั้งระบบเซ็นเซอร์ระยะใกล้ และระยะปานกลางเพื่อใช้ในการหลบหลีกสิ่งกีดขวาง ระบบดีจีอาร์เอสสามารถระบุตำแหน่งละเอียดถึงเซนติเมตร มีไจโรสโครปเพื่อคำนวนหามุมเอียงในสามมิติ นอกจากนี้ยังมีการติดตั้งเลเซอร์สแกนเนอร์ ระดับ 0.5 องศา ทำหน้าที่เป็น “ตาวิเศษ” เพิ่มเติมจากระบบกล้องคู่ที่ใช้กันอยู่เสมอสำหรับหุ่นยนต์เคลื่อนที่โดยทั่วไป

น้องๆหลายคนที่เล่นรถวิทยุบังคับเข้าใจว่าการควบคุมรถอัจฉริยะเหล่านี้สามารถทำแบบง่ายๆคือป้อนข้อมูลมุมบิดของล้อที่ตำแหน่งต่างๆเข้าคอมพิวเตอร์แล้วสั่งการทำงาน เช่นนี้คงไม่พอ รถอัจฉริยะต้องขับเคลื่อนได้ในทิศทางและสภาพถนนที่ไม่รู้ล่วงหน้ามาก่อน แผนที่มีเพียงแบบคร่าวๆ และบางครั้งก็ไม่สามารถวิ่งบนถนนไฮเวย์ปกติได้ต้องออกนอกเส้นทาง (Off Road) ดังนั้นจึงต้องประยุกต์ใช้ “ปัญญาประดิษฐ์”ในขั้นตอนของการวางแผนการเดินทาง การวิเคราะห์ข้อมูลจากเซนเซอร์ต่างๆ NavLav 1 เคยเข้าใจผิดหลบเงาของต้นไม้แล้วหลงวิ่งไปชนต้นไม้เสียพังยับเยิน นอกจากนี้ผู้ประดิษฐ์ต้องเข้าใจระบบพลวัต (Dynamics System) ของรถด้วยเพื่อลดข้อผิดพลาดต่างๆ

กระทรวงกลาโหมสหรัฐฯ ได้เล็งเห็นความสำคัญของเทคโนโลยีที่เกิดจากการพัฒนารถอัจฉริยะดังกล่าว จึงได้กำหนดการแข่งขัน DARPA Grand Challenge Desert Race ครั้งแรกในปี ค.ศ. 2003 ปรากฏว่าทีมชนะเลิศสามารถวิ่งไปไกลสูงสุดได้เพียง 7 ไมล์ มาในปีนี้ เพิ่งแข่งขันเสร็จไปเมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมานี่เอง ทีมชนะเลิศมาจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดมีชื่อว่า “Stanley” เข้าเส้นชัยหลังจากวิ่งมาแล้วถึง 131 ไมล์ด้วยเวลา 6 ชั่งโมง 53 นาที เฉือนทีมตัวต็งจากมหาวิทยาลัยคาร์เนกี้เมลลอน “SandStorm” ไป 11 นาที ที่ประสบปัญหาจากการที่เครื่องยนต์ดับกลางคัน ผลการแข่งขันนี้ทำให้ผู้จัดการของทั้งสองทีมคือ ดร. เซบัสเตียน ทรุน และ ดร. วิลเลี่ยม วิตเทเคอร์ โด่งดังมากท่ามกลางหน่วยงานทหารสหรัฐฯที่รับผิดชอบด้านพัฒนาเทคโนโลยีชั้นสูง

ผมขอกลับมาที่การแข่งขัน Thailand Intelligent Vehicle Challenge ของสมาคมวิชาการหุ่นยนต์ไทย เราจะมีการตัดสินโดยแบ่งเป็น 3 รอบ คือ รอบคัดเลือกจากรายงานการออกแบบ รอบแข่งคัดเลือก และ รอบแข่งชิงชนะเลิศ ในรอบคัดเลือกจากรายงานการออกแบบจะพิจารณาจากรายละเอียดในรายงานการออกแบบรถอัจฉริยะ ซึ่งรายงานจะต้องมีรายละเอียดของรถที่ใช้ ประเภทของเครื่องยนต์ ชนิดของเซ็นเซอร์ ระบบควบคุม เทคนิคการหยุดรถกรณีฉุกเฉิน และกลยุทธ์การแข่งขัน ทีมที่ผ่านรอบคัดเลือกที่มีคะแนนของรายงานดีที่สุด 25 ทีมแรก จะได้รับฮาร์ดดิสก์ซีเกท รุ่น EE 25 ความจุ 40 กิกะไบต์ ที่ถูกออกแบบสำหรับใช้งานในรถยนต์เพื่อใช้ในการแข่งขัน ในรอบแข่งคัดเลือก ผู้เข้าแข่งขันจะต้องพัฒนารถไร้คนขับให้วิ่งไปบนเส้นทางโล่ง ที่กำหนดให้ ทีมที่วิ่งได้ระยะทางไกลที่สุดเร็วที่สุด 8 ทีมแรกจะได้รับเงินสนับสนุนทีมละ 50,000 บาท ในรอบแข่งชิงชนะเลิศ ผู้เข้าแข่งขันจะต้องพัฒนารถไร้คนขับ ให้วิ่งไปบนเส้นทางที่กำหนดให้ ซึ่งมีสิ่งกีดขวางและสัญญานจราจรต่าง ๆ การตัดสินทีมชนะเลิศ จะพิจารณาจากทีมที่วิ่งได้ระยะทางไกลที่สุดเร็วที่สุดและปฏิบัติตาม กฎจราจรมากที่สุด เราจะแข่งขันกันที่ Bangkok Racing Circuit (BRC) ด้านหลังห้างสรรพสินค้าซีคอนสแควร์

สำหรับผู้สมัครเข้าแข่งขันนั้นสมาชิกในทีมต้องเป็นนักศึกษาระดับอาชีวะศึกษา ระดับอุดมศึกษาหรือสูงกว่าและมีสัญชาติไทยมีสมาชิกในทีมไม่เกิน 3 ท่าน และมีอาจารย์ที่ปรึกษาหนึ่งท่าน สามารถดาวน์โหลดใบสมัครที่ http://www.ise.ait.ac.th/TIVChallenge/index.htm

หลังจากกรอกข้อมูลให้เรียบร้อย โปรดอีเมล์ใบสมัครมาที่ ดร. มนูกิจ พานิชกุล ประธานการแข่งขัน ที่ manukid@ait.ac.th ภายในวันที่ 8 ธันวาคม 2549 ครับ

ผมหวังว่าอีกไม่เกิน 5 ปีทีมชนะจากการแข่งขันนี้สามารถเป็นตัวแทนประเทศไทยสร้างรถอัจฉริยะไปเข้าร่วม “แกรนด์แชแลนจ์” ที่สหรัฐอเมริกา สร้างชื่อเสียงได้เช่นเดียวกับแชมป์หุ่นยนต์จากไทยที่ก้าวไปไกลถึงแชมป์โลก WorldCup

——————————————————
ข้อมูลจำเพาะของผู้เขียน

ดร. ชิต เหล่าวัฒนา จบปริญญาตรีวิศวกรรมศาสตร์ (เกียรตินิยม) จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า ธนบุรี ไดัรับทุนมอนบูโช รัฐบาลญี่ปุ่นไปศึกษาและทำวิจัยด้านหุ่นยนต์ที่มหาวิทยาลัยเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น เข้าศึกษาต่อระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยคาร์เนกี้เมลลอน สหรัฐอเมริกา ด้วยทุนฟุลไบรท์ และจากบริษัท AT&T ได้รับประกาศนียบัตรด้านการจัดการเทคโนโลยีจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งมลรัฐแมสซาชูเซสต์ (เอ็มไอที) สหรัฐอเมริกา
ภายหลังจบการศึกษา ดร. ชิต ได้กลับมาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า ธนบุรี และเป็นผู้ก่อตั้งสถาบันวิทยาการหุ่นยนต์ภาคสนาม หรือที่คนทั่วไปรู้จักในนาม “ฟีโบ้ (FIBO)” เป็นหน่วยงานหนึ่งในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า ธนบุรี เพื่อทำงานวิจัยพื้นฐาน และประยุกต์ด้านเทคโนโลยีหุ่นยนต์ ตลอดจนให้คำปรึกษาหน่วยงานรัฐบาล เอกชน และบริษัทข้ามชาติ (Multi-national companies) ในประเทศไทยด้านการลงทุนทางเทคโนโลยี  การใช้งานเทคโนโลยีอัตโนมัติชั้นสูง และการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศอย่างมีประสิทธิภาพ