กลยุทธ์นำร่องหุ่นยนต์ไทย (จบ)

1.1 ครู/อาจารย์มีความรู้ความสามารถในสาขาวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ
1.2 ครู/อาจารย์ทำงานร่วมกับอุตสาหกรรมมากขึ้น เพื่อให้เข้าใจถึงความต้องการของผู้ใช้ และเพื่อนำเอาปัญหาจริงจากผู้ใช้กลับมาปรับปรุงหลักสูตร
1.3 ครู/อาจารย์มีงบประมาณเพียงพอในการวิจัยด้านวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ

2. นักวิจัยและผู้เชี่ยวชาญ

2.1 นักวิจัยมีความสามารถในการออกแบบและสร้างนวัตกรรมทางด้านวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติสำหรับใช้ในการผลิต และสำหรับเพิ่มคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น
2.2 นักวิจัยมีความสามารถในการออกแบบและปรับปรุงชิ้นส่วนสำหรับเครื่องจักรและหุ่นยนต์

3. นักศึกษาและบัณฑิต
3.1 บัณฑิตจบออกมาทำงานตรงสาขา
3.2 นักศึกษามีความรู้ความสามารถตรงตามความต้องการของผู้ใช้และพร้อมทำงาน
3.3 นักศึกษาที่สำเร็จการศึกษาสาขาวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติควรมีมาตรฐานวิชาชีพที่ดี
3.4 นักศึกษามีความสามารถในการวิจัยและพัฒนาได้
3.5 นักเรียนนักศึกษาตั้งแต่ระดับประถมถึงอุดมศึกษามีความรู้ความเข้าใจและสนใจด้าน วิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ
3.6 นักศึกษามีจรรยาบรรณในการประกอบอาชีพ
3.7 นักศึกษามีจิตสำนึกในการใช้ของผลิตในประเทศ

4. ด้านพนักงาน
4.1 พนักงานทุกระดับมีความรู้เพิ่มเติมด้านวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ
4.2 พนักงานระดับ Knowledge Base มีความสามารถในการวิเคราะห์และซ่อมปรับปรุงชิ้นส่วนสำหรับเครื่องจักร/หุ่นยนต์
4.3 พนักงานมีวิธีคิดแบบเป็นระบบ มีความสามารถในการสื่อสาร มีจรรยาบรรณ และมีจิตสำนึกที่ดีต่อการใช้หุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ

5. ผู้บริหาร
5.1 ผู้บริหารส่งเสริมการใช้ผลิตภัณฑ์หุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติที่ผลิตในประเทศไทย
5.2 ผู้บริหารเข้าใจ เห็นความสำคัญและพร้อมที่จะลงทุนเพิ่มทางด้านหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ

1. พัฒนาความรู้ความสามารถทางด้านวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติแก่บุคลากร ซึ่งสรุปจากความต้องการเพื่อการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรข้อ 1.1, 1.2, 1.3, 2.1, 3.2, 3.4, 4.1, 4.2

2. พัฒนาความรู้ความเข้าใจทางด้านวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติแก่บุคลากร ซึ่งสรุปจากความต้องการเพื่อการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรข้อ 3.5, 3.6, 3.7, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1

3. สร้างแนวทางความก้าวหน้าทางการประกอบอาชีพให้แก่บัณฑิตในสาขาวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ ซึ่งสรุปจากความต้องการเพื่อการพัฒนาศักยภาพของบุคลากรข้อ 1.2, 3.1, 3.2, 3.3

เพื่อให้บรรลุเป้าหมายหลักทั้ง 3 ข้อข้างต้น ได้มีการกำหนดแผนปฏิบัติการเพื่อตอบโจทย์ในการพัฒนาบุคลากรดังต่อไปนี้

แผนปฏิบัติการที่ 1.1 เร่งผลิตบัณฑิตในสาขาวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ

แผนปฏิบัติการที่ 1.2 จัดทำหลักสูตรในสถาบันการศึกษาเพื่อให้มีความสอดคล้องกับความต้องการของผู้จ้างงาน

แผนปฏิบัติการที่ 1.3 จัดการอบรมวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติแก่บุคลากรของประเทศ

แผนปฏิบัติการที่ 1.4 ส่งเสริมกิจกรรมกระตุ้นความสนใจของเยาวชนในวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ

แผนปฏิบัติการที่ 1.5 ประชาสัมพันธ์ความรู้ความเข้าใจทางด้านวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติแก่บุคลากรในประเทศ

แผนปฏิบัติการที่ 1.6 สร้างแนวทางความก้าวหน้าในการประกอบอาชีพให้แก่บัณฑิตในสาขาวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ

แผนปฏิบัติการในการพัฒนาบุคลากรทั้งหกข้อนี้ หากพิจารณาจากการวิเคราะห์สถานภาพของบุคลากรในปัจจุบันของประเทศไทยทางด้านวิทยาการหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ ร่วมกับการพิจารณาจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรคอย่างเป็นระบบ สามารถแบ่งออกเป็นแผนปฏิบัติการเชิงรุก เชิงรับ ในระยะสั้น และระยะยาว โดยมีรายละเอียดอยู่ในรายการประชาพิจารณ์ ผมขอรายงานหลังจากที่มีการหารือและถกเถียงอย่างสร้างสรรค์ครับ

——————————————————————————————
ข้อมูลจำเพาะของผู้เขียน

ดร. ชิต เหล่าวัฒนา จบปริญญาตรีวิศวกรรมศาสตร์ (เกียรตินิยม) จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า ธนบุรี ไดัรับทุนมอนบูโช รัฐบาลญี่ปุ่นไปศึกษาและทำวิจัยด้านหุ่นยนต์ที่มหาวิทยาลัยเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น เข้าศึกษาต่อระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยคาร์เนกี้เมลลอน สหรัฐอเมริกา ด้วยทุนฟุลไบรท์ และจากบริษัท AT&T ได้รับประกาศนียบัตรด้านการจัดการเทคโนโลยีจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งมลรัฐแมสซาชูเซสต์ (เอ็มไอที) สหรัฐอเมริกา

 
ภายหลังจบการศึกษา ดร. ชิต ได้กลับมาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า ธนบุรี และเป็นผู้ก่อตั้งสถาบันวิทยาการหุ่นยนต์ภาคสนาม หรือที่คนทั่วไปรู้จักในนาม “ฟีโบ้ (FIBO)” เป็นหน่วยงานหนึ่งในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า ธนบุรี เพื่อทำงานวิจัยพื้นฐาน และประยุกต์ด้านเทคโนโลยีหุ่นยนต์ ตลอดจนให้คำปรึกษาหน่วยงานรัฐบาล เอกชน และบริษัทข้ามชาติ (Multi-national companies) ในประเทศไทยด้านการลงทุนทางเทคโนโลยี  การใช้งานเทคโนโลยีอัตโนมัติชั้นสูง และการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศอย่างมีประสิทธิภาพ